Bitlis Ahlat’ta Dostluk Kurulan Tilki Hikayesi
Bitlis’in Ahlat ilçesinde, bir pomza madeni çalışanları ile bir tilki arasında gelişen dostluk hikayesi, doğanın ve insanın etkileşiminin ne kadar güzel ve anlamlı olabileceğini gözler önüne seriyor. Bu ilginç ilişki, iki yıl önce maden ocağına gelen bir tilkinin, çalışanların kalbinde yer edinmesiyle başladı.
Tilkinin Maden Ocağındaki Yolculuğu
Başlangıçta, bu sevimli tilki, maden ocağının etrafında dolaşırken, açlık nedeniyle insanlara yaklaşmaya cesaret etti. Çalışanlar, onun bu durumunu fark ederek, ona ekmek ve yemek artıkları vermeye başladılar. Bu alışkanlık, tilkinin maden ocağına düzenli olarak gelmesini sağladı. Zamanla, tilki, çalışanlar ile arasında bağ kurarak, neredeyse bir aile üyesi gibi olmaya başladı.
Çalışanların İyi Niyetleri
Pomza madeni çalışanlarından Gökşin Nacaroğlu, bu dostluğu şu şekilde ifade ediyor: “Biz Ahlat’ta maden işi yapıyoruz. İki yıldan beri bir tilkiyle tanıştık. İlk geldiğinde bir ekmek kırıntısına geldi. Ekmeği yedikten sonra her gün artık devamlı gelmeye başlayınca, şirket tarafından yemeği tedarik ediliyor.” Bu durum, çalışanların doğaya olan sevgisini ve hayvanlara karşı duydukları şefkati gösteriyor.
Tilkinin Günlük Rutinleri
Her gün düzenli olarak öğle saatlerinde maden ocağına gelen bu tilki, kendisi için özel olarak hazırlanan yemekleri afiyetle yiyor. Çalışanlar, ona yemek verirken, tilkinin gözlerinin içindeki mutluluk, bu dostluğun ne kadar değerli olduğunu bir kez daha gözler önüne seriyor. Yemek yedikten sonra, tilki gözden kaybolmadan önce bir süre çalışanlarla vakit geçiriyor. Bu, aralarındaki bağı güçlendiriyor.
Tilkinin Yavruları
Nacaroğlu, tilkinin yavrularına da dikkat çekiyor. “Karnı doyduktan sonra ekmeği alıp veya o günkü ne varsa onu alıp yavrularına da götürür. Bir bağ oluştu aramıza. Günlük standart gelir gider yemeğini veririz, dost gibi olduk.” Bu durum, doğanın döngüsünü ve hayvanların içgüdülerini gözler önüne seriyor.
Doğanın ve İnsanların Uyumu
Bu hikaye, doğa ile insan arasındaki uyumun bir örneği olarak öne çıkıyor. Maden ocağı çalışanları, sadece bir hayvana yemek vermekle kalmayıp, onunla dostluk kurarak, doğanın bir parçası olduklarını hissetmişlerdir. “Soğuk havalarda konteynerimiz var. Kapısını açık bırakırız, içinde uyur, zarar vermez yani, hiçbir türlü bir zararı yok bize.” ifadesi, bu dostluğun ne denli derin olduğunu ortaya koyuyor.
Doğadaki Hayvanlarla İletişim Kurmak
Günümüz dünyasında, doğayla olan ilişkimiz giderek azalmaktadır. Ancak bu tür hikayeler, insanları doğayla yeniden buluşturma potansiyeline sahip. İnsanların, doğadaki hayvanlarla kurabileceği dostluklar, insan psikolojisi üzerinde olumlu etkiler yaratmaktadır. Bu durum, sadece insanların değil, hayvanların da duygusal varlıklar olduğunu bize hatırlatıyor.
Örnek Alınacak Bir Hikaye
Bitlis’teki bu dostluk hikayesi, sadece bir tilki ve insan arasındaki ilişki değil, aynı zamanda insanlığın doğayla olan bağını güçlendiren bir örnek teşkil ediyor. İnsanlar, doğaya karşı daha duyarlı ve saygılı olmalıdır. Unutulmamalıdır ki, doğa, yaşam kaynağımızdır ve onu korumak, hepimizin ortak sorumluluğudur.
Sonuç
Bitlis’in Ahlat ilçesinde yaşanan bu dostluk hikayesi, doğanın ve insanın birbirini nasıl tamamlayabileceğini gösteren güzel bir örnektir. Bu tür hikayelerin artması, hem doğanın korunmasına hem de insanların hayvanlarla olan bağlarının güçlenmesine katkıda bulunacaktır. Unutmayalım ki, doğa ile olan ilişkimiz, geleceğimizin teminatıdır.
İlk yorum yapan olun